Vi godtar alvorlig kvestelse, men ikkje død- om vinterklatring

tenkte å skrive litt om det eg til nå har lært om vinterklyving, om enn kor begrensa det er.  for det første, sykt morsomt. det er bare morosamt! og litt kaldt, men  i hovudsak fett!  gjekk etter nøye overveielse til innkjøp av stegjern og isøks ( skulle kjøpt to stk asap).  tau og kiler har eg i frå tidligare, og motivert av snøforholda var det enkelt å invistere i utstyr, og med dei gjeldene forholda blei fort eit kurs i skred, eit kurs i fjellklyv uten ski!





i vinterklyving fant eg ut at det finnest nokre absolutte regler, her er nokre


                             "the leader does not fall"
Regel 1.      
ikkje fall, på vinterfjellet er det ingen "reine" fall som i klippeklatring. Og ein er kledd opp som eit menneskelig pinsvin med isøkser, stegjern, skruer etc. så sjølv eit kort fall kan knekke ankler og spidde deg.

              " det er bedre å falle alene, enn saman med ein stein"
Regel 2.
alt er løst, om det ikkje er fjell. ting frys fast og snør ned, så det er kliss umulig å seie om stein som stikk opp faktisk kan holde eit fall. Man kan jo tippe, men ein veit aldri

                 "det er bedre å dø aleine, enn saman med ein kompis"
Regel 3.   
tau er kollektivt selvmord. så lenge ikkje det er solide forankringer inne i bildet. retningstyrende forankringer ( som på bre) kan funke, men skal ein korttaue/ løpende forankringer så er taktikken å hoppe ut på motsatt side som han som falt. (dvs ikkje eit alternativ på noko anna enn ein rygg/egg).

kolektivt

                           













      



            "When in fear or doubt, run in sircles scream and shout"

Regel 4.
Trygt, ryddig, raskt og enkelt. Gjør ting likt og oversiktelig med masse marg(ar)in. Slik at du ikkje døyr på slump.  Og kjem du til eit vanskelig punkt, ikkje stop og fundere over det. Men kom deg forbi