betennelser?

Nå når det nerma seg eksamen, er det bare naturleg at meir lystbetonte aktivitetar skyves til side. derfor sitt eg på mindre stoff å skrive om enn vanleg, så eg tenkte å ta opp noko skrekkeleg vanleg for dei som elskar det dei driv med. nemmeleg betennelses skadar, har i dette tilfellet ervervet meg ei medisinsk handbok. ei førstehjelps bok, og ei idretts medisinsk bok.



Min personleg last har vert ein betennelse i eit handledd for nokre år sidan, som heldigvis forvant. men sidan sist på sommaren i år har eg hatt ein betennelse i ankelen. som har vert av og på. tidvis har eg også gått på krykker etter påpakning i frå lege. hadde min siste "voltaren" kur for 3 uker sidan, og det virkar som om den har sluppet taket nå. årsak til betennelsen er løpetrening og lange dagar i craig'et.

 

og denne behandlings typen ( avlast, stiv av og smertestillende) er den vanlige blant dei som praktisera medisin. her får du da også vanlegvis beskjed om å ikkje belaste/ bruke den betente delen på 2-3 veke



mens i idretts-legen innfallsvinkel innebera å ikkje linne/stive av skadestadet, og halde fram med moderat og aukande belastning i frå dag 2. kan også her poengtere at voltaren/ibuprofen ikkje gjer noko serlig for at skaden skal helast, uten om smertelindring.



En klassisk betennelse er : ein akutt vevskade, innvendig eller utvendig. ( belastning over tid, direkte skader som overtråkk). dette skader senen, betennelsen er da en del av helingsprosessen, som skal hindra skadelige infeksjonar.



 sener svekkast hele tida når vi bruker de, og kroppen bygger de opp igjen. når senen svekkast raskare enn kroppen klarer å bygge denne opp igjen, får vi ein slitasje skade, om kroppen da ikkje får tid til å bygge den opp igjen. (dvs, stor videre belastning) så vill senen sakte men sikkert degenererast. dette foregår i 3 stader



1. reaktiv tendinopati
2. forfall av sene
3. degenerert sene.



når skaden når stadie 3, er den irreversible. og kommer til å ryke. dette har noe med svekkelsen av sjølve senen sin oppbygning.



personlig vil eg anbefale idrettens framgangsmåte. starte med forsiktig belastning, og auke på over lengre tid. man bør nok også vere forsiktig slik at man er helt i mål med helings-prosessen før man belasta den hardt igjen.

Eit møte med Nils Faarlund

Vi møta opp i god tid  før foredraget, og sitter i framre del av klasserommet. I den indre enden av rommet er det danna ein krins av stolar, og ikkje lange stunda går før Ola Einang entrar rommet. Og bak hann kjem det ein underleg fyr, som i frå eit folkeeventyr. og i bredda med Ola ser han rett ut som ein kjempe frå dei norske folkeeventyra. kledd i ei drakt av ull, henhaldsvis knickers og sletne gamasjar. håret grått og fjeset furete.



På førehand hadde både Ola og Dag E. Wold snakket denne pioneren opp i skyene. Dette starta dei med 3 veker på førehand, dei let ikkje ei anleing til å nemna hans namn og ry gå i frå seg ein einaste gong. Denne opphylla karakteren i frå norsk friluftsliv. Vi, vi var strengt tatt like vise. til tross for ein artikkel i PDF form som skled over skjermen, praten mellom oss elevane gjekk raskt. kryddra av objektiv fantasi ble denne Faarlund en konservativ ekstremist. som kjempet mot forandring og for den eldre tid si harde etikk, ikkje misforstå. i ein klasse med friluftselever i Volda, er dette ei romantisering. hadde Faarlund omkomme i ei ulykke på veg til skulen ville han blitt eit " folk sagn" av ein anna dimensjon.

Og kven er da Nils Faarlund ? jo, han er født i 1937, utdannet sivilingenør. Han oppretta Norsk Høgfjellsskule i Hemsedal. Han er også en stor grunn til at friluftsliv eksisterer som fag på høgskulen. han har også vert aktiv i det meste av utendørsforum siden etter krigen, og ein sterk debattant. blant anna har han blitt utnevnt til ridder av St. Olavs orden for hans innsats i redningstjenesten.



Tilbake til klasserommet og møtet: Kan vel ikkje seie noko anna en at tankane blei drastisk endra, i frå ein urokkeleg bauta av dypfuret etikk og sneversyn møter vi en med livserfaring og ein mere moderat tilnærming. som publikum (allefall nokre av oss) satt og venta, spent som snøtunge trer. håpar på noko vi kan sette spm teikn bak, noko vi kan rispe i. Og sleppe kald snø i frå " gørr-texxx" og breie ski ned i nakken til Nils. til min egen store frustrasjon, gjekk han gjennom historia i friluftsliv i frå 1800 til i dag, før han kom til slutten av 60/starten av 70 åra, her dvellet han ved Mardøla, Rukan, grønne bølgjar og Høgfjellskulen. framleis, ingen opning for kritiske kald-dusjar.



Og så! kjem noko eg beit meg fast i ; vi må kjempe for å bevare utrykket " friluftsliv" for det det er. Og ikkje la det kommersielle trykket bruke, og vatne det ut i økonomisk øymed! for friluftsliv handla ikkje om å komme, eller rekke. men om vegen og datid. og ikkje om status og prestasjonar.



herrav formulerte eg to spm, det første forsvann på vei ut. og ble til noe anna enn det eg hadde tiltenkt det.
det andre ble født i den andres aske så å si.

spm : Er det ikkje slik at ved å opprette høgfjellskulen og fremme økt profesjonalisering, at du også bidrar/starta ei kommersialisering av friluftslivets egenånd?



Faarlund : Nei! det er nemmelig et veldig stort skille mellom å være komersiell, og det å være profosjonell, det tjener i dag liten komersiell inntresse å drive med fjellføring og sikkerhet i fjellet. det er ikkje for å tjene penger. men for å gi muligheten til å lære andre om friluftsliv og gi muligheter. det er veldig viktig å trekke en distinkt linje mellom Profesjonell og komersiell.



- fritt etter Nils Faarlund
06.11.12


Dette var et svar eg ikkje heilt med ein gong forsto fult ut. så etter nokre timar med stirring og grubling, reformulerte eg svaret for meg sjølv : man må ikkje la kunnskap og ønsket om å bedrive friluftsliv eller fjellsport profesjonelt gå så langt at man gjør det på tross av etikken, hvist man gløymer etikken vil den profesjonelle raskt bli ein kommersiell aktør. og heller skade det som vil vere eit ynskja samspel med naturen på naturens premissar. seier ikkje med dette at man er mindre profesjonell om man lar seg sponse eller frammar produktar, men man gjør vist om man trør varsamt og ikkje lett materielle verdiar hindre at formidlinga av friluftsliv og utendørs verdier står i et visst fokus.

                                          Eld


Har henta info frå:
forelesning med Nils Faarlund

http://www.bt.no/reise/article331763.ece
http://www.epostavisen.no/default.aspx?pageId=14&articleId=36&news=1

samt PDF filer spredt internt i HVO systemer i frå ein "UT" artikkel.



Jan Vidar Øyen

.

Grøtdalstindane, 1331moh

Ligger nord-vest for Sæbø, og ser alpint nokk ut når det er så tidlig som den 29.10.12! Vi parkerte bilen ved eit lite gult hus ( dette var greit for eigaren, såframt vi parkerte ute av vegen for han og traktoren!) for så følgja vegen vestover inn til "Heimsætra". for så å gå opp i "Kalvedalen" dette var eit lite feiltrinn sidan det å komma tilbake inn på den tenkte ruta langs vestryggen  på grøtdalstinden kosta ein del tid. Man bør gå opp FØR det eine store granfeltet, noko som kan virka kronglete men alternativet er verre.

på grunn av vår lille omveg rakk vi ikkje toppen. sidan den ikkje var kjørbar riktig enda, og ville krevd at vi tok av oss skia. nedturen tok vi direkte ned. enkelte sleit med bjørkeskogens luner. andre, ikkje fult så mye.

vi gjorde ei vurdering av snølag, men det var eit lag, som gjekk ned til stein.Vi vurderte terrenget ned så kupert at utglidning var lite truleg. dette til tross. terrenget er 25+ i den ønska nedkjøyringa, så man bør ta hensyn til dette seinare i året.

fin tur, og et bra fjell for skikjøring. den har moglegheita for bratt nedkjøyring til aust, og ei mindre bratt til vest. den snillaste er likeframt i sydleg retning. Anbefales!

nedenfor er et utvalg av bilder, takk til Kristian for noen av bildene!

 

Foto: Kristian S. Hanisch

 

 

  

Foto: Kristian S. Hanisch

 

Foto: Maria

 

Foto: Kristian S. Hanisch

 

Foto: Kristian S. Hanisch 

Det nye Veirahaldet!

Starta ein blogg på blogg.no. der eg ikkje riktig likte systemet med bildane og liknande. så gjer blogger ein sjangse!

"mandatet" til bloggen blir relativt friluftsrelatert og saftig kryddret med skrivefeil og obskure meninger. Er foreløpig i "Sodoma" i Volda. har vel som et mål å legge ut turer med beskrivelser, sammen med mine særs subjektive meiningar om ymse utstyr som blir brukt. Det vil også bli bilder, fototalk og Filosofi? (hva faen?. Red)

Det neste innlegget som kommer kjem mest truleg til å vere frå årets fyrste skitur, til Grøtdalstind!